I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty:

Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem,
to On mój los zabezpiecza.

Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy,
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.

Ps 16,5

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Psalmista przypomina sobie i nam, że to Pan, nasza relacja z Nim jest naszym najważniejszym dziedzictwem, to jest niejako nasza Ziemia Obiecana. O nie trzeba nam dbać i zabiegać, tego dziedzictwa strzec i je chronić, aby nikt go nas nie pozbawił, nam go nie odebrał. Trzeba nam czuwać, abyśmy nie ulegli pokusie porzucenia tego dziedzictwa, wyrzeczenia się go czyli zerwania więzów z Panem Bogiem. To jest także nasze ostateczne przeznaczenie, być z Panem tu i teraz i na wieki, na ziemi i w niebie.

Czy dbam o moje dziedzictwo czyli moją relację z Panem Bogiem? Czy ona się pogłębia i rozwija? Czy odważnie odrzucam wszelkie pokusy, które mnie usiłują przekonać, by to dziedzictwo porzucić, o nie nie dbać, szukać innego dziedzictwa? Czy noszę w sercu pragnienie bycia z Panem i w doczesności, i w wieczności?
Psalmista przypomina także, że moje życie, mój los jest w rękach Pana Boga. On jest gwarantem mojego bezpieczeństwa. Owszem, korzystam z różnych ubezpieczeń mienia i życia, ale to jest najważniejsze, to polisa nie do odrzucenia i nie do zastąpienia, to zabezpieczenie, ubezpieczenie na doczesność i wieczność. Kiedy On jest po mojej prawicy nic mną nie zachwieje, a nawet gdy wielkie fale potrzęsłyby moją łodzią życia, z Nim sobie poradzę, pokonam życiowe przeszkody i dopłynę na drugi brzeg.

Czy pamiętam o Bożym zabezpieczeniu mojego życia? Czy do niego się odwołuję i uciekam każdego dnia a nie tylko w czasie życiowych prób? On mnie nie wypuści ze swoich rąk. Czy ja sam z nich się nie uwalniam, nie wyrywam, szukając zabezpieczeń mego losu w sile, mnogości dóbr materialnych, licznych ludzkich relacjach?
Psalmista zachęca, aby zawsze mieć Pana przed oczyma, domyślamy się, że i w sercu. Mieć Pana przed oczyma, to modlić się, to czytać, rozważać Jego słowo. Stracić Pana sprzed oczu to narazić się na życiowe błądzenie, pogubienie, na utratę celu.

Czy mam codziennie Pana przed swymi oczyma i w swoim sercu? Czy dokonuje się to swoiste widzenie na modlitwie, lekturze i rozważaniu Bożego słowa, odkrywaniu Jego obecności w drugim człowieku? Czy zdaję sobie sprawę, że On zawsze ma mnie przed swymi oczyma i w swoim sercu?
Podziękuję Panu, że On moje życie, mój los zabezpiecza, że ma mnie w swojej nieustannej opiece, pomaga mi utrzymać życiową stabilizację, ratuje, kiedy ją utracę. Pomodlę się o ustanie pandemii, zdrowie dla chorych, siły dla ich opiekunów, lekarzy, o potrzebne środki do leczenia. Bożemu miłosierdziu powierzę wiernych zmarłych, szczególnie bliskich memu sercu.

III Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Ty ścieżkę życia mi ukażesz,
pełnie Twojej radości
i wieczną rozkosz
po Twojej prawicy...

Ps 16, 11

IV Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Strzeż mnie, mój Boże, Tobie zaufałem

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS